வாழ்வென்னும் புதிர்

பாதை நோக்கி நடக்கையிலே
நேருக்கு நேராக முகம் பார்த்தது
விழி
மெது மெதுவாக மொழி வழி
உரையாடல்  ஆரம்பித்து  அவனுக்கும்
அவளுக்கும்
அறிமுகம்  அன்பாக மாறி
அன்பு ஆழமானது
அந்த ஆழ்கடலிலே
காதல் படகு உருவானது உறவாக
உரிமையோடு மகிழ்வாக மணநாள்
கனவோடு உலா வந்தது 
எதிர் வீட்டுப்
பெண்ணால் இரு வீட்டுக்கும் செய்தி
பறந்தது  இறக்கை இல்லாமலே
பறந்த செய்தி எரிச்சல்  மூட்டியது
மாப்பிள்ளை  வீட்டிலே
பதட்டத்தையும்
கண்ணீரையும் கூட்டியது  பெண்ணின்
இல்லத்திலே 
இரு வீட்டார் சந்திப்பு
நடுவராக நாட்டாமை விவாதம் ஆரம்பம்
விட்டுக்கொடுக்க வில்லை மாப்பிள்ளையின்
அன்னை
வெட்கம் விட்டுக் கெஞ்சினார்
பெண்ணை பெற்ற தந்தை விடாப்பிடியாக
அவள் அள்ளுகிறாள் சீர்வரிசைகளை
வார்த்தையிலே
மெது மெதுவாக மகனை
தோளைப்பிடித்து தள்ளுகிறாள்
நாட்டாமை
எழுந்து விட்டார் எல்லாம் முடிந்து விட்டது
அவன் அவளோடு இனிக்க இனிக்க பேசிய
வார்த்தைகளும்
இறுக்கி அணைத்த நாட்களும்
மட்டும் அவள் மனதில் அமர்ந்து விட்டது
நான்கு கண்ணும் நோக்கிய கடைசி
நாள் அன்று முடிந்து விட்டது 
அவள் விழி
நிறைய நீர் கிறங்கி விட்டது  மொழி மறந்து
இறகு உடைந்த கிளியாக அவள் 
சீர்
கொடுக்க வழி இல்லை கூடி வரும் வயதை
தடுக்க இயல வில்லை 
முதிர் கன்னியாய்
இல்லத்திலே அந்த மங்கையின் வாழ்க்கை
புரியாத புதிராக உள்ளத்திலே.
வாழ்வென்னும் புதிர் விடையறியா
விதி அவளோ முதிர் கன்னியாய் ஆனாள்