சொந்த நாட்டில் 

இருந்திடும் வேளையில் 

உந்தன் ஞாபகம் வந்து 

எந்தன்  நெஞ்சத்தில் 

ஊற்றெடுத்திடும் .

என எண்ணி 

என்னைச் சேர்ந்தவர்கள் 

எல்லோரும் முடிவு 

பண்ணி விட்டார்கள்  

என்னைத் 

தேர்த்துவதாக நினைத்து 

அயல் நாட்குக்கு 

வழி அனுப்பியும் விட்டார்கள் .

மகனே உனக்கும்

எனக்கும் 

இறைவனுக்கும் 

மட்டுமே தெரியும் 

இங்கு தான் 

உந்தன் எண்ணம் 

எந்தன் உயிரை 

வாட்டி எடுத்திடும் என்று. 

ராத்திரி பதினோரு 

மணி ஆனதுமே 

மனதில் ஓடி 

வந்து விடுகின்றாய் .

அப்போது தானே 

உனது வேலை முடிந்து 

ஓய்வு நேரம்  

எடுத்துக் கொண்டு

என்னோடு 

அதிகமாய்ப்  பேசிய காலம் .

நான் கண்ணீர் சிந்தாமல்

இமை மூடி உறங்கிய நாளே

இதுவரை இல்லையெடா 

இது யாருக்குப் புரியும் 

யாருக்குத் தெரியும்

மௌனமாய் 

அழுதவாறே நான்

அமைதியிழந்து 

உறங்கி எழுவது. 

அயல் நாட்டிலும் 

அரவணைப் போடு 

வைத்திருந்த உன்னை 

வந்தெறங்கியதும் மறந்திட 

இயலுமோ  சொல்லடா .

நான் என்ன உன் 

இரத்தத்தை உறிஞ்சி 

உயிரைக் குடிக்க 

வந்த பொண்டாட்டியா? 

என் உயிரிலும் 

உதிரத்திலும் பங்கிட்டு

கரு சுமந்த அன்னை  

அல்லவா? இயலுமா

 எங்கு சென்றாலும் 

உன்னை மறந்து 

வாழ்ந்திட. நீயும் கூறடா.

😭😭😭😭😭😭😭